“QARA DASTAN”
Kimse bilmez Tanrıdağın yaşını, Duman almış Altayların başını, Uçurmuşdur başdan dovlet quşunu, Servetine üz çevirmiş zaman hey… Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Dörd bir yana dağılmış türk soyları, Sönmüş ocaq, köçüb getmiş boyları, Derdli-derdli axar bozqır çayları, Saxlar içden gizli ümid, güman hey… Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Ağ alnına qara yazı yazılmış, Yaylalarda düyün-dernek pozulmuş, Gelinlerin gur saçları çözülmüş, Yada qalmış, diler elden aman hey… Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Dağdan-dağa çarpıb getmiş doğanlar, Qayalarda izi qalmış al qanlar, Ordulara buyruq vermez İlhanlar, Harda qalmış sedler yıxan ferman hey… Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey…
Xarab olmuş Buxarası, Başkendi, Matem tutmuş Semerqendi, Daşkendi, Kendi söyler, töker gözden yaş kendi, Ne ozan var, ne yazan, ne şaman hey... Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey...
Qazan, Başqırd batmış, Krım sürülmüş, Menim çekik gözlü yarım sürülmüş, Qohum-qonşum, bütün varım sürülmüş, Bulunurmu Sibiryada iman hey? Qoca türkün düşdüyü hal yaman hey...
Türk elleri bir-birine yadlanır, Qazax, qırğız, türkmen, özbek adlanır, Azeri türk yanar, içden odlanır, Ana yurdun içden halı duman hey, Qoca türkün düşdüyü derd yaman hey...
Keçen çağlar, yatmış eller ayılmaz, Tarım çayı doğru yola qoyulmaz, Hey... seslenir Amuderya duyulmaz, Sırderyada qalmamışdır derman hey... Qoca türkün düşdüyü derd yaman hey...
Xezer coşar, xeber salar Kürüne, Axıb geder Kür sürüne-sürüne, İdil ağlar Altın Ordu yerine, Aral da öz varlığından peşman hey... Qoca türkün düşdüyü derd yaman hey...
Azerbaycan derd içinde boğulmuş, Sevenleri diyar-diyar qovulmuş, Ağla şair, ağla, yurdun dağılmış, Nerde qopuz, nerde qırıq kaman hey? Nerde böyük Veten, nerde Turan hey...